แม่ของผมเป็นคนทำอาหารที่บ้านประจำทุกวัน คืนหนึ่งหลังจากที่แม่ทำงานหนักมาตลอดทั้งวัน แม่กลับบ้านมาด้วยความเหนื่อยล้า
และทำอาหารเย็นให้เราตามปกติที่โต๊ะอาหาร แม่วางจานที่มี ปลาทูไหม้เกรียม
บนโต๊ะต่อหน้าพ่อและทุกๆคนผมรอดูว่าแต่ละคนจะว่าอย่างไร?
แต่ พ่อไม่พูดอะไรและตั้งหน้าตั้งตากินปลาทูไหม้ตัวนั้นและหันมาถามผมว่าที่โรงเรียนเป็นอย่างไรบ้าง
คืนนั้น หลังอาหารเย็น ผมจำได้ว่า ได้ยินแม่ขอโทษพ่อที่ทอดปลาทูไหม้ และผมไม่เคยลืมที่พ่อ พูดกับแม่เลย
“โอ้ยย พ่อชอบปลาทูทอดเกรียมๆ อร่อยมาก นะแม่”
คืนต่อมาผมเก็บคำถามในใจ ก่อนนอนและถามพ่อว่า
“พ่อชอบปลาทูทอด เกรียมๆ จริงๆ เหรอ”
พ่อลูบหัวผม และตอบว่า
“แม่ของลูก ทำงานหนัก มาทั้งวันปลาทูไหม้ 1 ตัวไม่เคย ทำ ร้ า ย ใคร
แต่คำพูด ที่ต่อว่ากันนั้นต่างหาก ที่จะ ทำ ร้ า ย กัน”
ชีวิตคนเราเต็มไปด้วยความไม่สมบูรณ์แบบ
และแต่ละคน ก็ไม่ได้เกิดมาสมบูรณ์แบบ
ตัวเราเองก็ไม่ได้มีอะไร ดีกว่าใครๆ แต่สิ่งที่พ่อเรียนรู้ ในช่วงชีวิต คือ
การเรียนรู้ ที่จะยอมรับความผิด ของคนอื่น และของตัวเอง การเลือกที่จะยินดีกับความคิดต่างกันของแต่ละบุคคล
เป็นสิ่งสำคัญในการรักษาชีวิตครอบครัว ที่มีความสุข และ ยื น ย า ว
“ชีวิตเรา สั้ น เกินกว่า ที่จะตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเสียใจ ที่ว่าเราทำผิดกับคนที่เรารักและรักเรา
ให้ดูแลและทะนุถนอม คนที่รักเราและ พ ย า ย า ม เข้าใจ และให้อภัย จะดีกว่า”
ขอฝากเตือนใจอีกครั้ง..ถ้าเรารู้ เราจะทำไหม?
เราจะบีบแตรใส่คนที่ยืนยึกยักริมถนน แยกที่ผ่านมาไหม
ถ้าเรารู้ว่าเขาใส่ขาเทียม
เราจะเบียดชน คนข้างหน้า ที่เดินช้ามากไหม
ถ้าเรารู้ว่าเขาเพิ่งตกงาน
เราจะขำคนที่แต่งตัวเชยไหม
ถ้าเรารู้ว่าเค้ามีชุดเก่งแค่ชุดเดียว
เราจะดูถูกสาวโรงงาน ที่มาเดินห้างไหม
ถ้าเรารู้ว่า นั่นคือ การฉลองวันเกิดของเธอ
เราจะห มั่ น ไ ส้ ลุงที่หัวเราะ เสียงดังลั่น คนนั้นไหม
ถ้ารู้ว่าแกเป็น ม ะ เ ร็ ง ขั้นสุดท้าย
เรารู้แจ่มชัดเสมอ ว่าชีวิตเรา กำลังเจออะไร
แต่เราไม่มีวันรู้ว่า “คนที่เราเจอ เขากำลังเจอกับอะไร”
โลกกว้างกว่าเงาของเรา และโลกก็ไม่ได้หมุนรอบตัวเรา มองข้ามเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ไปบ้าง ให้โอกาส และให้อภัย
มีความเข้าใจ ซึ่งกันและกัน จะได้รักและอยู่ด้วยกัน อย่างยั่งยืน ย าวนาน
อย่าลืม แ ช ร์ ให้ผู้อื่นได้ อ่ า น นะ เชื่อว่าเรื่องราวนี้จะช่วยให้หลายคน
ใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุข และความสงบมากขึ้น
ขอขอบคุณ gangbeauty
