บางครั้ง..ชีวิตเราก็จำเป็นต้องเดินคนเดียว (อ่านแล้วได้แง่คิด)

ถึงแม้ว่าคุณ จะเป็นคนที่ชอบเข้าสังคม หรือมีโลกส่วนตัวสูงวันใดวันหนึ่ง หรือช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง

คุณก็ต้องมีช่วงที่ได้อยู่คนเดียวไม่ว่า คุณจะเต็มใจหรือไม่เต็มใจที่ต้องอยู่คนเดียวก็ตาม

บางทีคุณอาจจะต้องเลิกกับแฟนที่คบกันมายาวนานหรืออาจจะต้องย้ายที่ทำงาน

ย้ายไปเรียนต่อไกลๆ ที่ต้องได้อยู่ไกลกันครอบครัวลาจาก เพื่อนฝูงห่างหาย คนรักหมดรักกัน

แต่อย่ากังวลกับการที่ต้องอยู่คนเดียว เพราะนั่นหมายถึง “อิสระ”

“อิสระ” ที่ได้ทำอะไรตามที่ใจตัวเองต้องการ

“อิสระ” ที่ได้ฝึกคิดและแก้ปัญหาเอง คนเดียว

“อิสระ” ที่ได้ตัดสินใจอะไรคนเดียว ในเรื่องนั้นๆ

“อิสระ” ที่ได้มีเวลา ให้กับตัวเอง และอยู่กับตัวเองมากขึ้น

สิ่งเหล่านี้ จะทำให้คุณแข็งแกร่งมากขึ้น และพร้อมจะเจอกับปัญหา

บางครั้งคุณอาจจะรู้สึกเหงา ต้องการมีคนข้างกาย มันเป็นเรื่องธรรมดา

ที่คุณจะมีความรู้สึกโดดเดี่ยวขึ้นมาบ้างแต่คุณจะได้เห็นถึง “คุณค่า” และ “ความสงบ”

ของความสันโดษคุณอยากทำอะไร ใช้เวลาไปกับอะไรก็ได้ โดยที่ไม่ต้องรู้สึกผิดต่อใครเลย

ไม่มีใครอยากที่จะเดินคนเดียว โดดเดี่ยวไปตลอด แต่บนถนนบางเส้น

เราก็ต้องได้เดินคนเดียว ฉะนั้น จงอย่าเอาชีวิตเรา ไปยึดติดกับชีวิตของใครไว้

เพราะจะยิ่งทำให้ตัวเราเองนั้นไม่มีความสุขการยึดติด มีแต่จะสร้างบ่วง ความกังวล

และความทุกข์ ให้เรามากขึ้นจงเข็มแข็ง และกล้าเผชิญกับทุกอย่างที่เกิดขึ้น

ก้าวเดินคนเดียวให้ได้เพราะวันหนึ่ง ที่ไม่มีใครเดินข้างคุณแล้ว คุณต้องเดินให้ได้ด้วยตัวเอง

ขอขอบคุณ b i t c o r e t e c h