เรื่องราวความรักของครอบครัว ที่อยู่ด้วยกันมานาน และเมื่อเวลาผ่านไปความรักที่เคยมีก็ค่อยๆ ลดลงไป บางครอบครัวกลายเป็นความผูกพันธ์และความเข้าใจ แต่สำหรับบางคน
การอยู่ด้วยกันมานานอาจกลายเป็นความเคยชินและมองข้ามความสำคัญซึ่งกันและกันไปได้วันนี้เรามีเรื่องเล่าของคู่รักคู่หนึ่งที่อยู่กันมานาน โดยเริ่มแรกนั้นสามีทำงาน
เป็นช่างปูนในชนบท เมื่อทำงานได้ระยะหนึ่งก็ได้เลื่อนขั้นขึ้นมา เป็นหัวหน้าช่างปูน หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้ก่อตั้งเป็นบริษัทรับเหมาก่อสร้างขึ้นมาเป็นของตัวเองและต่อมา
บริษัทก่อสร้างของเขาก็ได้กลายเป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงใหญ่โตพอสมควร ได้พบปะสังสรรกับคนและสังคมมากขึ้นและสิ่งนี้คือจุดเริ่มต้น ที่กลายเป็นจุดเปลี่ยน และเกิดสิ่งยั่วยุ
ในใจของเขาเมื่อกลับมาบ้านเขามองรูปร่างและลักษณะภรรยาของเขาก็รู้สึกเหนื่อยหน่ายคิดถึงแต่อดีตในช่วงชีวิตที่ลำบากและยากจน และคิดเอาว่าชีวิตคู่ของทั้งสองควรจะ
หยุดลงได้แล้ว เขาจึงฝากเงินในบัญชี ให้กับภรรยาของเขา 100 ล้านหยวน ซึ่งเขาคิดว่าเพียงพอต่อการ ซื้ อ บ้านใหม่ในเมือง เขาได้วางแผนชีวิตให้กับของภรรยาไว้เพราะ
หากเขาไม่ทำแบบนี้แล้วเขาจะรู้สึก แ ย่ และรู้สึกว่าเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบ และไม่ต้องการให้ภรรยาต้องลำบากเมื่อเขาขอแยกทางกัน สุดท้ายเขาก็ได้มาพูดคุยกับภรรยา
เธอยอมรับและรับฟังข้อเสนอด้วยแววตาที่สงบและถ่อมตนเมื่อถึงกำหนดเวลาที่ต้อง ย้ า ย ออกในช่วงบ่ายโมงเขาบอกภรรยาว่าจะกลับมาช่วยภรรยา ย้ า ย ของ และเป็นการจบ
ในการใช้ชีวิตที่อยู่ร่วมกันมากว่า 20 ปีตลอดช่วงเช้าเขาทำงานด้วยจิตใจที่ว้าวุ่น รีบกลับมาบ้านก็พบว่าภรรยาไม่อยู่ที่บ้านแล้วพบเพียงแต่กุญแจบ้านพร้อมกับสมุดบัญชีที่เขา
ฝากเงินให้จำนวน 100 ล้านหยวน วางไว้พร้อมกับจดหมายที่เขียนข้อความไว้ว่าฉันไปแล้วนะ ฉันจะกลับไปอยู่บ้านกับแม่ ผ้าปูเตียงซักเสร็จและตากแห้งหมดแล้ว พับเก็บไว้ให้
ที่ห้องแต่งตัวมุมขวาของตู้เวลาอากาศหนาวอย่าลืมเอาออกมาใช้ ส่วนเสื้อเชิ๊ตแขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้า ถุงเท้า และเข็มขัดเก็บไว้ชั้นล่างของตู้เสื้อผ้านะ หลังจากที่ฉันไปแล้วอย่าลืมกิ น ย า
กระเพาะคุณไม่ค่อยดี ฉันฝากให้เพื่อน ซื้ อ ย า ไว้ให้ คุณน่าจะพอกินถึงครึ่งปีและยังมีอีกเรื่อง คุณชอบลืมกุญแจบ้านเป็นประจำ ฉันเลยฝากกุญแจสำรองไว้ที่ ป้ อ ม ย า ม ถ้าลืมก็
ไปเอาที่ ป้ อ ม ย า ม ได้ ในตอนเช้าก่อนออกไปทำงานอย่าลืมปิดหน้าต่าง เพราะถ้าฝนตกจะสาดเข้าบ้านทำให้พื้นบ้านเปียกและเสียได้ฉันทำเกี๊ยวที่คุณชอบไว้ให้อยู่ในห้องครัว
กลับมาก็ต้มกินเองได้นะ ลายมือของเธอในจดหมายเขียนได้ แ ย่ มาก แต่ตัวหนังสือทุกตัว แสดงถึงความจริงใจสุดซึ้ง และทำให้เขารู้สึก เ จ็ บ ตรงหัวใจ เขานั่งมองเกี๊ยว
ที่เธอห่อเก็บไว้ให้เขา ทำให้นึกถึงเมื่อ 20 ปีก่อนนึกถึงช่างปูนจนๆ คนหนึ่ง นึกถึงเสียงสับผักที่เตรียมห่อเกี๊ยวให้เขา ทำให้เขามีความสุขและสัญญากับตัวเองไว้ว่าฉันจะต้องทำให้
ผู้หญิงคนนี้มีความสุขที่สุดเมื่อคิดได้ เขาก็รีบขับรถออกไปตามหาภรรยาทันทีและได้เจอเธอรอรถอยู่ที่สถานีรถไฟ ร่ า ง ก า ย เขาเต็มไปด้วยเหงื่อและพูดออกไปว่า คุณจะไปไหน
ผมเพิ่งเลิกงาน เหนื่อยมาทั้งวัน กลับบ้านยังไม่ได้กินข้าว หน้าที่ภรรยาเขาทำกันแบบนี้หรือไงตามผมกลับบ้านเดี๋ยวนี้ เมื่อเธอได้ฟังก็น้ำตาคลอ ค่อยๆ ลุกขึ้นและเดินตามหลังเขาไป
จากรอยน้ำตากลายเป็นรอยยิ้ม แต่เธอไม่รู้ว่าผู้ชายที่เดินอยู่ด้านหน้าตอนนั้นร้องไห้หนักมาก ขณะที่เขาขับรถตามหาเธออยู่นั้นเขากลัวว่าจะหาเธอไม่เจอกลัวว่าจะต้องสูญเสียเธอ
ไปตลอดชีวิต เขาได้แต่ด่าและโทษตัวเองว่าทำไมถึงคิดไม่ได้ ทำไมถึงทิ้งผู้หญิงที่เขารักมาก ผู้หญิงที่อยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา 20 กว่าปี ที่กลายเป็นอีกส่วนหนึ่งของชีวิตที่ขาดไม่ได้
ความสุขที่แท้จริงไม่ใช่จำนวนเงิน ในสมุดบัญชีแต่มันคือรอยยิ้มของคนที่รักต่างหากเมื่อคุณได้มีความรักและพบกับคนที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างคุณไม่ว่าจะเวลาสุขหรือเศร้าแล้ว
คุณก็ควรที่จะดูแลใส่ใจให้ความสำคัญ กับเขาคนนั้นมากๆ สิ่งใหม่ๆ อาจทำให้คุณรู้สึกตื่นเต้นแต่สิ่งที่จะทำให้คุณสงบและสบายใจได้ก็คือคนที่พร้อมจะอยู่ข้างคุณทุกเวลานั่นเอง
ขอขอบคุณ ได้คิดก็คิดได้
