หลังจากทำงานต่างถิ่นมานาน 20 ปี หนุ่มใหญ่คิดว่าได้เวลากลับบ้านเกิดสักที
นายจ้างถามเขาว่า เขาจะขอรับเงินโบนัสทั้ง 20 ปี กลับไป
หรือจะรับคำเตือนจากเขา 3 ข้อเขาขอเวลาคิดหนึ่งคืน ปกติเขาเป็นคนที่รักและเคารพนายจ้างมาก
เพราะนายจ้างเป็นคนเก่งและรักใคร่เขาอย่ างลูกหลานมาตลอด เขาเชื่อว่า
คำเตือนจากนายจ้างต้องมีคุณค่าต่อเขาแน่นอนรุ่งขึ้นเขาจึงบอกนายจ้างว่า
จะขอน้อมรับคำเตือนแทนเงินโบนัสทั้งหมด นายจ้างจึงให้คำเตือนเขาไปดังนี้
1. อย่าคิดหาทางลัดสู่เป้าหมาย
มันเป็นไปได้ย า ก ทุกอย่างต้องยืนอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริง
2. อย่าเสียเวลาหรือเสี่ยงกับเรื่อง เ ย้ า ย ว น จิตใจ
ต้องเข้มแข็ง เพราะอาจทำให้สูญเสียอนาคต
3. อย่าตัดสินใจด้วยความวู่วามใน ย า มที่มีอารมณ์ฉุนเฉียว
เพราะอาจทำให้ต้องเสียใจไปตลอดชีวิตเมื่อกล่าวคำเตือนเสร็จ
นายจ้างมอบขนมปังให้ไป 3 ก้อน พร้อมกับค่าจ้างเดือนสุดท้ายก่อนกำชับว่า
ขนมปังก้อนที่ใหญ่ที่สุด ให้นำออกมากินหลังจากกลับถึงบ้าน
แล้วเขาเริ่มเดินทางกลับบ้าน หลายวันผ่านไป ขนมปังก้อนแรกกินไปแล้วครึ่งชิ้น
เมื่อเดินมาถึงทางสามแพ่งไม่แน่ใจว่าจะเดินไปทางไหนดีถามคนที่เดินผ่านมา
คนแรกบอกให้เขาเดินเส้นทางลัด
แม้เส้นทางจะเล็กหน่อย แต่ระยะทางใกล้กว่าเยอะอีกคนบอกให้เขาใช้เส้นทางใหญ่จะดีกว่า
แม้หนทางจะไกลหน่อย แต่เดินสะดวกและปลอดภัยด้วยใจที่คิดถึงเมียที่อยู่ที่บ้าน
อย ากกลับถึงบ้านไวๆ เขาจึงตัดสินใจเลือกเส้นทางลัดเมื่อเดินไปได้ไกลพอสมควร
ก็มีคนสวนทางมา บอกให้เขารีบหลบไปให้พ้น มี โ จ ร ดั ก ป ล้ น อยู่ข้างหน้า
เขาคิดถึงคำเตือนของนายจ้าง “อย่าคิดหาทางลัดสู่เป้าหมาย”
เขาจึงรีบหันกลับไปใช้เส้นทางใหญ่ต่อไป เดินต่อไปอีกหลายวันขนมปังก้อนที่สองหมดไปครึ่งชิ้น
ตกค่ำหาโรงแรมเล็กๆ ริมทาง พักค้างแรมพอกลางดึกได้ยินเสียงร้องเพลงอันแสนไพเราะจากสตรีนอกโรงแรม
ใจจริงอย ากออกไปดูหน้าสตรีคนนั้นหน่อยเนื่องจากเสียงเพลงของหล่อนไพเราะจับใจเหลือเกิน
แต่พอนึกถึงคำเตือนข้อที่สองของนายจ้าง “อย่ าเสียเวลาหรือเสี่ยงกับสิ่ง เ ย้ า ย ว น”
คิดได้ดังนั้นก็สงบจิตสงบใจหลับต่อไปรุ่งเช้าเดินออกจากห้องพัก
เจ้าของโรงแรมบอกเขาว่า โชคดีที่เห็นคุณปลอดภัย เมื่อคืนมีแขกออกมาตามหาเสียงเพลงของผู้หญิง
ถูกเจ้าของเสียงเพลงซึ่งเป็นหญิง ส ติ ฟั่ น เ ฟื อ น เอา มี ด ไล่ ฟั น จนอาการ ส า หั ส
เดินต่อไปอีกหลายวันใกล้ถึงบ้านแล้ว
ขนมปัง 2 ก้อนแรกก็หมดพอดี รีบเร่งฝีเท้า กว่าจะเดินทางเข้าถึงหมู่บ้านฟ้าก็มืดสนิทแล้ว
พอมาถึงหน้าบ้าน กำลังจะยื่นมือเคาะประตูด้วยความดีใจ ก็ได้ยินเสียงเมียคุยกับผู้ชายอีกคนที่อยู่ในบ้าน
เขาโกรธจัดแน่ใจว่าเมียต้องมีชู้แน่นอนระหว่างที่เขาไม่อยู่บ้าน
เขาจึงคว้า มี ด แล้วกำลังจะพังประตูเข้าบ้าน ก็พอดีนึกถึงคำเตือนข้อที่ 3 “อย่ าตัดสินใจวู่วามในย ามที่มีอารมณ์ฉุนเฉียว”
พอได้สติก็เลยทรุดตัวลงนั่งอยู่หน้าบ้านทั้งคืน
รุ่งเช้าพอแน่ใจว่าจะคุมสติอารมณ์ตนเองได้แล้ว
ค่อยตัดสินใจไปเคาะประตูเมียเปิดประตู พอเห็นเขาก็แสดงอาการดีใจอย่ างมาก
แต่เขากลับมีใบหน้าที่เรียบเฉยเขาถามเมียว่าผู้ชายที่อยู่ในบ้านเป็นใคร
เมียยิ้มก่อนตอบว่า ก็เป็นลูกชายของเราไง
ฉัน ค ล อ ด ลู กหลังจากที่คุณจากบ้านไปไม่กี่เดือนพอดีชายหนุ่มเดินออกมาจากห้อง หน้าตาชายหนุ่มเหมือนพ่อไม่มีผิด
พ่อลูกได้เจอหน้ากันครั้งแรกกอดคอกันร้องไห้ด้วยความตื้นตัน
ทั้งพ่อแม่ลูกบนโต๊ะกินข้าวเขาหยิบขนมปังก้อนที่ใหญ่ที่สุดออกจากกระเป๋าสัมภาระ
เตรียมจะแบ่งกันกินกับทุกคนในบ้าน พอฉีกขนมปังออก ก็พบว่า
มีเงินก้อนโตฝังอยู่ในขนมปังก้อนนั้นซึ่งก็คือโบนัสทั้งหมดของเขาตลอด 20 ปี
เขาเล่าเรื่องคำเตือนทั้งหมดของนายจ้างให้ลูกเมียฟัง ท่านคือผู้ใหญ่ที่เขารักและนับถือมาตลอด
คำเตือนที่ทรงคุณค่าช่วยให้เขาเดินทางกลับถึงบ้านด้วยความปลอดภัยหนี้บุญคุณครั้งนี้
เป็นสิ่งที่เขาและครอบครัวจะจดจำไม่มีวันลืมคำเตือนทั้ง 3 ข้อ
จึงได้กลายเป็นหลักการดำเนินชีวิตของทุกคนในครอบครัวนี้ตลอดไป
ขอขอบคุณ masrimok
