จะทำอย่างไรดี? เมื่ออยากเป็นมากกว่าเพื่อน

1. แกล้งทำเป็นอยู่ฝ่ายตรงข้าม ด้านความคิดเห็นนะ ไม่ใช่ให้แสดงตัวเป็นศัตรู

ด้วยการหาเหตุผลมาคัดง้างในการแสดงความคิดเห็นของเค้าให้ บ่อยกว่าที่เคยไม่ใช่พอรักแล้ว ก็เออออห่อหมกไปซะทุกความเห็นของเพื่อนซี้แสนรัก เพราะเกรงว่า

เดี๋ยวเค้าจะพานคิดไปว่า นังนี่…เอ๊ย…ยัยนี่ใช่เพื่อนรักแน่รึน่ะซี เอ๊าก็ พฤติกรรมขัดคอเนี่ย คนไหนเจอเพื่อนสนิททำงี้แล้วจะหมายความว่า รักเข้าไปได้ไงยะ เพราะส่วนใหญ่

ถ้ารักมักตามใจและเห็นพ้องต้องกันไม่ใช่เรอะ?ซึ่งสงสัยได้ถูกต้องแล้วคร้าบ ท่านผู้ชม ถ้ารักใคร เค้าก็ต้องมาเป็นที่หนึ่งของใจเราอยู่แล้วแต่ให้ทำงี้ (แสดงความเห็นแตกต่างจากเค้า ซะมั่ง)

เพราะเป็นเทคนิคเรียกร้องความสนใจไง ทว่าการสรรหาอะไรก็ตามมาคัดง้างกะเค้าน่ะ ไม่ใช่ให้เถียงซะทุกเรื่อง ไม่ต้องเรียกร้องความสนใจขนาดน้าน แค่ด้านที่คุณเห็นว่า

เค้าผิดอย่างจั๋งหนับ แล้วทำตัวเป็นกระทิงวิ่งชนก็พอ หวังว่าเค้าคงตาสว่างสักที

2. ให้ภาษากายบอกรัก แทนละกัน

บางทีการเป็นเพื่อนและความสนิทชิดเชื้อที่มีต่อกัน อาจทำให้มองข้ามความกุ๊กกิ๊กระหว่างกันและกันไปได้ ฉะนั้น เวลาที่คุณมีเรื่องต้องพูดกับเค้า จากแต่ก่อนที่สามารถพูดขึ้นมาได้ลอยๆ

โดยไม่ต้องมองหน้าก็ได้ แต่เดี๋ยวนี้ไม่ได้นะ ให้เปลี่ยนมาหยุดจ้องมองดวงตาเค้าสักหน่อย ก่อนจะคุยอะไรก็คุยไป อ้อ… แล้วเผื่อยืนอยู่ห่างกัน ก็อย่าลืมหันไปมองเค้าบ่อย ๆ ด้วย

ไม่งั้นเตือนให้เค้าดูรายการทีวีที่มีฉากโรแมนติกทุกครั้งที่นั่งดูอยู่ด้วยกันสิ ถ้าเป็นหนังรักๆยิ่งดี หากทำถึงขนาดนี้แล้วยังไม่สงสัยอะไรเลย ก็เป็นพระอิฐพระปูนเกินไปล่ะ

3. หาทางออกให้กับปัญหาของเค้าบ่อยๆ

ถ้าเค้านำปัญหาส่วนตัวมาขอคำปรึกษา คุณควรสนใจฟังและช่วยชี้ทางออกให้อย่างกระตือรือร้น ถ้าเค้าสำนึกได้ก็จะรู้เองแหละว่า เพื่อนซี้คนนี้ห่วงใยเค้าขนาดไหน

นี่หากไม่รักสุดกู่ ก็คงไม่ทำใช่ป่าว

4. คุยกับเพื่อนที่ยูรักให้มาก สนิทชิดเชื้อกว่าเดิมยิ่งขึ้นเข้าไว้

เค้าจะได้ซึ้งว่าคุณคือนางฟ้าของเค้าไง แต่โอมเพี้ยง หวังว่าเค้าคงไม่หาว่าไปเซ้าซี้มากไป ละกันนะ ต้องตรองด้วยว่า เค้าเป็นคนขี้รำคาญหรือเปล่า? คุณเป็นเพื่อนก็ต้องรู้ซี

ยกตัวอย่างเรื่องหวานๆ ให้ฟังมะ

ลินดา วัย 30 เล่าว่า “ตอนย้ายไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยไกลบ้านเกิด วันๆ ฉันแทบไม่ได้พูดกับใครเลย ยกเว้นเดวิด เพราะพยายามชวนฉันคุย เราเลยซี้กัน แต่ตอนเรียนปีสุดท้าย

ฉันว้าวุ่นใจ มาก เมื่อคิดว่าต้องกลับบ้านและจากเพื่อนที่แสนดีคนนี้ไปฉันเลยรู้ตัวว่าจะบอกเขาว่ารักดีมั้ย เผื่อเขาขนพองสยองเกล้า เราทั้งคู่จะได้มีเวลาปรับตัวก่อนเจอหน้า กันอีก

ฉันรวบรวมความกล้าพูดออกไป แล้วก็รอให้เขาปฏิเสธ แต่ความรู้สึกของเรากลับตรงกัน พอเรียนจบสักพัก เขาก็ขอฉันแต่งงาน”นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “ถ้าหากรักนี้

ไม่บอกไม่พูดไม่กล่าว แล้วเค้าจะรู้ว่ารักหรือเปล่า? อาจไม่แน่ใจ” รักก็บอกเค้าสิว่ารัก จะอมพะนำรอให้เค้าจับเรดาร์ความรักเอาเองรึไง?

ขอขอบคุณ love.campus-star